İzmir'de İki Kaçak!

Bayram tatilinin ikinci günü ani bir kararla bodruma gitmeye karar verdim. Malum macera arayışı ve Pelinin orda olması gitmem için büyük sebeplerden bir kaç tanesiydi; fakat esas amacım bodrumdan Pelin'i alıp İzmir'e geçmekti.( Ps: İzmir'e gitmekteki amaç küs olan sevgilileri buluşturmaktı.) Şimdi, başımıza gelen bir kaç komik diyalogla maceramı anlatmaya başlıyorum.


Salı gecesi saat 22.30'da arabayla bir kaç kişiyle İstanbuldan yola cıktık. 231887 saat suren yolculuun sonunda sbh saat 08.00 sularında Bodrum'a vardık. Hemen bir otele yerleştikten sonra, Pelinle konuştum ve saat 09.30 gibi garda buluşma kararı aldk. Pelinle, saat 10.00'daki İzmir otobüsü için bilet aldk ve yola çıktık.Birinci molada otobüs şöförünün yan camının olmadığını fark ettik ve camı olmayan söföre sordk:

m: Abi yolda giderken üşümüyor musun?
otobüs söförü: Rüzgar içeri girmiyorki
p: Abi akşama taksici felci!

Tabi bu arada mola esnasında bir kadın gözümüze çarpar, derken;

p: Şu kadını gördün mü?
m: Evet gördüm, gözleri inanılmaz değil mi?
p: Çok korkunç abi, deli gibi!
m: Bence manik depresif!
p: Alakasız! Beyin fakirisin merve serim!

Bütün gece arabada yolculuk ettiğim için çok yorgundum ve gene üç buçuk saatlik yeni bir yolculuğa çıkmıştım, tek isteğim uyumaktı fakat Pelin geceden uykusunu aldığı için durmadan beni kitliyordu..

p: Hiç yeni dedikodu yok mu?
m: Ben biraz uyiim sonra dedikodu yaparız.
p: Hadi ulan 2 saat oldu, yol bitiyo geldik.
m: Sen makyaj yap biraz, sonra beni uyandır! ( sonuç olarak bütün yol uyurum, Pelin'in canı cok sıkılır, dedikodu yapmamışızdır ve bütün yol boyunca Pelin'i kandırmışımdır.)

Üç buçuk saatlik yolculuğun ardından İzmir garına varmışızdır. Otobüsten inince Pelin kendini kaybetmişler gibi servislere koşmaya başlamıştır ve ben ona arkadan yetişmeye çalışırken, çığlık çığlıa;

m: Nereye gidiyorsun! Alışık değilim böyle şeylere, koşma, çok tuvaletim var!
P: Allahım çıldırıcam, sus bi telefonla konuşuyorum!

Servise binip, merkeze doğru yol almaya başladık. 20 dakka sora bi yerde indik; Pelin Batuşu bende İzmir'de yaşayan arkadaşımı aradm; fakat kimseye nerde olduğumuzu anlatamadık;

m: Pelin kesin kaybolduk, bizi almaya gelmiyorlar ayrıca yoruldum, acıktım, çişim var, tualete götür beni, kesin yanlış yerde indil, çoraplarım ayaklarımdan çıkıyor, uykum var!!!
p: Ay lanet gibisin! Hep şikayet, hep şikayet, bütün yol uyudun zaten!!

En son çağreyi arkadşımla konuşmakta buldum çünkü o doğma büyüme İzmirliydi;

? : Nerdesiniz?
m: Bilmiyorum, etrafımda Hatay Tıp Merkezi, komacene. .
p: Komacene ne ya, komagene 500 yıllık etsiz çiğ köftecisi, cahil!
?: Tam olarak nerde orası?
m: Şehir merkezine doğru.
p: Çok biliyorsun ya şehir merkezini!
m: Kes be!! Kaybolduk galba..

Büyük uğraşlar sonucu, ben arkadaşıma, Pelin ise sevgilisine kavuştu. Alsancakta yemek yedikten sora eve dogru yol aldık; çünkü uykusuzluktan ölmek üzereydim. Evde bir kaç saat geçirdikten sonra akşam için dışarı çıkma kararı aldık;

?: Napalım akşam mekana mı gidelim mesela rouge?
m: yok ya İstanbuldaki gibi takılmak istemiyorum burda.
p: Sanki İstanbul jet sosyetesi!

Gece; Ilıca ve Alaçatıda bişeyler yiyip içtikten sonra eve döndk. Sabahında guzel bi yerde kahvaltı, daha sonrada Alsancakta azcık gezindik. Saat 19.00 otobüsüne binmek üzere gara gittik. Otobüste söförün tam arkasnda oturuyorduk. Yola çıktığımız esnada Pelinle cep telefonlarımızı kapatsak mı kapatmasak mı diye tartışırken baktıkti;

m: Pelin, otobüs şöförü cep telefonuyla mı konuşuyor?
p: ( gülerek) Evet! muavinde mesaj yazıyor.
m: sanırm ölüme gidiyoruz!!


Yol nede olsa üç buçuk saatti, canımız çok sıkıldı garip kelime oyunları oynayıp, müzik dinlemekten o kadar çok sıkılmıştıkki, İzmir'de bulundumuz süre boyunca komik olaylardaki diyalogları yazalım istedik. Pelin'in muavinden kağıt istemesini söledim;

p: Abi! Abi! Abi ne ya?! ( tabi bu arada Pelin'in seslenişi adamın umrunda olmaz! )

Bodrum'a yaklaşmaya yakın, şöför yavaşlamaya başladı ve durmadan alakasız yerlerde durup, yoldan insan almaya başlamıştı. Şöförün yavaş gitmesi ve durması artık canıma tak etmişti, o esnada;

m: Nie bu kadar duruyoruzki? Nie yoldan adam alıyoruz, çok yavaş gidiyoruz!!!
p: Merve o kadar çok soru soruyorsunki, bayılıyorum!

En nihayetinde üç buçuk saatin sonunda Bodruma varabildik ve İzmir'de bu kadar eğlendiğimiz için ve bu maceraya atıldığımız için herkes mutluydu. Nede olsa ne benim ne de Pelin'in ailesinden kimse İzmir'e gittimizi bilmiyordu (: