Sadece Kendin…

Resimlere bakarsınız,keşke o güne dönebilsem öyle gülümseyebilsem o elimden tutarken, keşke her şey o zamanki gibi olsa,hissettikleri değişmemiş olsa,hala yanımda olsa,dersiniz içinizden..Gözyaşları dökülürken yanaklarınızdan,keşkenin manasız olduğunu fark edersiniz.Zaman makinası diye bir şey gerçek olsa belki anlamı olurdu bu keşkelerin ama gidenler geri dönmüyor işte, arkalarını dönüp çıkıyorlar hayatından geleceklerine bakıyorlar,sense geçmişte takılı kalıyorsun.Hayat duruyor sanki,artık o yok ve sen onsuz yaşayamayacağına inanıyorsun,güvenin sarsılıyor,acı çekiyorsun.
Resimler sadece anı,elinde kalan tek şey sanki.Ama değişen değiştiyse giden gittiyse elindeki tek umut o.Çaresizce bakıyorsun sorguluyorsun,neden diye?Hayat her gün değişme lütfen,alma elimdekileri,inandığım şeylerden ayırma beni diye yalvarıyorsun.Hayatın sana verdiği cevap:yeni bir gün…Sen geçmişi atlatamamışken yenisini veriyor,yeni bir gün farklı bir gün..
Peki her şey devamlı değişirken,neye inanmalıyız?İleriye bakmak için kimden destek almalıyız?Kim sonsuza dek yanımızda olur bizi kollar?Terk eden sevgilimiz mi,ihtiyaç duyduğumuzda yanımızda olmayan dostumuz mu ya da inandığın ama seni hayal kırıklığına uğratan çevrendeki insanlar mı?Kime inanırsan inan kimden destek alırsan al tek çözüm yine sensin.Kendine inanmadıktan sonra hiçbir şeyin anlamı yok,sadece sen varsın.Çünkü hayat o kadar zor bir yarış ki her gün her şey değişiyor,güvendiklerin inandıkların bazen sadece bir fotoğraf karesinde,yaşadığın anılarda kalıyor..
Eğer hayatta kalacaksan, güçlü olacaksan, mutlu olacaksan önce kendine inanmalısın.İnanmassan eğer,her yeni gün daha ağır gelir sana,altından kalkamasın, anılarınla yaşarsın.Ve anılar her geçen gün daha fazla can yakar, geçmişe özlemle geleceğini kuramassın.
Zor olduğunu bilsende, ayakta kalman için en önemli şey, yapabileceklerine inanmak,kendini küçümsememek.Yalnızken bile güçlü olabilmek,kimseye bel bağlamadan sadece kendine inanarak yaşayabilmek.Eğer kendinin,yapabileceklerinin farkına varmassan her kaybettiğini düşündüğün anda,her kırıldığın anda sendeleyip düşersin.Düşmek belki koymaz ama tekrar kalkamamak seni bitirir.
Hayatta yapamayacağın hiç birşey yok,ne kadar özel olduğunu bildiğin sürece,kendine inandığın sürece..Sadece ayağa kalk ve dövüş,kalkabildiğini göster onlara.Ne kadar kırılırsan kırıl,yıpranırsan yıpran hayatta olduğunu göster.Ve eski fotoğrafları gördüğünde,suratında küçük bir gülümseme ile bak onlara ‘’ne güzel bir gündü’’ de sadece.Asla o güne dönmek isteme,çünkü her gün yepyeni ve seni neyin beklediğini bilemessin.Sen kendin olduğun sürece,dimdik ayakta durabildiğin sürece o günlerden daha iyisine layiksin.Dedim ya kendine güven,inan,bu şekilde istediklerini yapabilme gücünü kendinde göreceksin,ve kimsenin senin canını acıtmasına izin vermeyecksin.Kimseye muhtac değilsin çünkü en önemlisi sadece sensin…Ve bu hayat senin….

*teşekkürler pelin'im. .

ufak bir özür

Sanırım tam olarak ne yazıcağımı, napmam gerektiğini bilmiyorum, ayrıca daha bu işi çözemedim bile, hergün, bugün yazıcam diyip hiç bişey yapmadığımı ''sorumsuzluğum'' olarak kabul ediyorum ve özür diliyorum . . bu haftayı bu yazıyla kapatıp haftaya bi konu üzerinde yoğunlaşıp bişeyler yazıcağıma söz veriyorum, iyi hafta sonları *